Miesiąc: Maj 2019

2 maja 2019. To nasza druga wizyta na Borowej. O tej pierwszej można poczytać tutaj.

Tym razem ruszyliśmy z Kosynierów łagodnym podejściem przez „psią łąkę”.

A pogoda tego dnia łaskawa była i po lewej Zamkowa Góra, na którą ostatecznie nie weszliśmy.

A za nami Wałbrzych został w tle (Podgórze).

Wchodzimy w las i po lewej w prześwitach góry jeszcze nie poznane.

Wałbrzych coraz dalej w tyle.

Po drodze znalazł się czas i na kesz. Ten był pierwszym z sześciu znalezionych tego dnia.

Oznakowanie trasy bez zarzutu.

Ostatnie podejścia pod Borową prowadzą przez taki las.

I już na wieży. Suchawa widoczna wyraźnie.

A tu Chełmiec i Mniszek po lewej.

I droga do Andrzejówki.

Pod samą wieżą odbyły się sesje zdjęciowe.

 

Z tej perspektywy wygląda jak element przyrody?

Zejście było karkołomne.

Wszyscy dali radę 🙂

A dalej było już jak po maśle.

Chwila zawahania przy Koziej Przełęczy bo wąsko i jak się zaraz okaże błotnisto miejscami,

Zamek Nowy Dwór. Nie tym razem …

i na koniec (tu byliśmy)

Niedziela 28 kwietnia. Zatrzymujemy się w miejscowości Struga, gdzie znajduje się interesujący obiekt, o którym można poczytać tutaj.

Ze Strugi szlakiem niebieskim, najpierw szosą a potem przez pole idziemy w kierunku Węgielnika (621).

Strzałka optymistycznie wieści przejście w 2 godziny. Nam zajmie to nieco więcej czasu …

Już widoczny w oddali Chełmiec.

Na początku było dość chłodno.

Zielono i kwiatowo na drzewach, a w tle Sas.

Za chwilę wejdziemy w las. Tymczasem podziwiamy krajobraz pod Węgielnikiem.

Zaczyna się podejście. Na szlaku ani żywego ducha. Można sapać do woli.

Kontrolowany pożar lasu?

Wiatr najwyraźniej nieźle tu hulał.

Zostawiamy Węgielnik i Modrzewiec i zaczynamy szerokie zejście.

Choć takie podejścia też się zdarzały.

Zupełnie niezamierzony popas na trasie, bo z zgodnie z tradycją, znów udało nam się zgubić.

W sumie nic dziwnego skoro takie tutaj mają oznaczenia 🙂

Wreszcie docieramy do Lubomińskiego Siodła. Ludzi coraz więcej.

Krótki przycup przed atakiem na szczyt.

Z widokiem na Chełmiec oczywiście.

Zaczyna się wyłaniać wieża widokowa.

Na zdjęciu tego nie widać, ale na szczycie znajdowała się spora grupa osób oddająca się różnym czynnościom.

A tak tutaj było podczas naszej pierwszej wizyty 20 października 2018.

Schodzimy szlakiem żółtym.

Na przełęczy pod Trójgarbem wchodzimy wąską dróżką w las.

Widoczki wciąż ciekawe.

Za nami widoczna wieża.

A tutaj taka panorama świata.

Droga szeroka, wygodna acz piaszczysta i kamienista.

Na skrzyżowaniu „przy czereśni” znajduje się tablica informacyjna. Ciekawostki o tym miejscu tutaj.

Spacerkiem przez las napotykamy ciekawe formacje skalne.

O tych skałkach można poczytać tutaj, na jednej z 76 tablic projektu Ekomuzeum wokół Trójgarbu.

Gdy robiłem to urocze zdjątko minął mnie szczęśliwy turysta, który z plecaczkiem i karimatą postanowił obejść cały masyw Trójgarbu, śpiąc gdzie popadnie, w trzy dni.

Właśnie zniknął za zakrętem …

Rewelacyjne miejsce na odpoczynek. Widać, że gmina robi sporo żeby przyciągnąć turystów.

Na tablicy przy drzewku owocowym mowa o Alei czereśniowej.

Ostatnia prosta i zaraz będziemy w Strudze.

 

I Chełmiec na pożegnanie.